Omgekeerd procedé

Een dinertje met filmminnende vrienden vereist uiteraard een bord vol cinema-aanpak. Sterker nog: ze stonden erop. Maar ja: drukdrukdruk. Dus besloten we het roer eens om te gooien: we maakten gewoon wat lekkers klaar, en zij mochten ons vertellen bij welke regisseur het dan paste.

Zo duwden we onze gasten een beetje in de rol die we sinds we aan Een Bord Vol Cinema begonnen in restaurants vaak aannemen. Elk gerecht wordt gewogen, geanalyseerd, ontleed, op zoek naar aanknopingspunten naar een regisseur. Wie zou dit-of-dat ingrediënt vaak gebruiken? Welke maker is nou bij uitstek iemand om een bepaalde bereidingswijze te kiezen?

Omdat onze vrouwelijke gast Italië-fanaat is, kozen we voor drie (grotendeels vegetarische) gangen met een duidelijk Italiaans tintje. Met als hoogtepunt een risotto met aardbei en rozemarijn (overigens afgekeken van een kookgrage journalistieke collega, die hem jaren geleden eens op een festival voor me maakte).

De Italiaanse insteek ten spijt kwamen ze bij hun interpretatie echter toch in Amerika uit, zij het bij een Amerikaanse van Italiaanse komag: Sofia Coppola. Fris maar machtig, kruidig zoet maar met een beetje bite, zachtroze gekleurd: ja, die risotto ís Sofia Coppola. Wordt vervolgd?

Reacties zijn uitgeschakeld voor dit bericht.