“Een schot in de roos”, noemde Marc Boonen, directeur van filmfestival MOOOV, onze Vlaamse tournée met ZebraCinema op zijn persoonlijke Facebookpagina. Wij vonden deze expeditie langs drie Belgische steden ook superspannend en een bijzondere ervaring.

Vorig jaar maakten we ons debuut op Mooov, met een lunch voor een twintigtal retraiterende filmcritici. Dit jaar waren we door Mayke Vermeeren en Marc Boonen uitgenodigd om een passend menu te bedenken als sluitstuk van een lezingprogramma over de hedendaagse Mexicaanse cinema. Wat een uitdagend avontuur! Verspreid over drie dagen kookten we in Turnhout, Brugge en Genk voor in totaal bijna tachtig filmliefhebbers.

Het menu hebben we vlak voor vertrek vastgesteld op het volgende. De drie regisseurs die de laatste 15 jaar de hedendaagse Mexicaanse cinema een duwtje in de rug hebben gegeven: Alfonso Cuarón, Alejandro González Iñárritu en Guillermo Del Toro. Alfonso Cuarón hadden we al maanden in ons hoofd. Maar Iñárritu en Del Toro waren niet eenvoudig bedacht. Wel of niet typisch Mexicaanse gerechten? Zijn het nu wel eigenlijk typische Mexicaanse regisseurs? Eigenlijk waren al deze overwegingen genuanceerde verhalen op zichzelf. Cuaron heeft veel in Engeland en Frankrijk aan ervaring opgedaan, Del Toro heeft grote affiniteit ook met de Amerikaanse en Aziatische markt en Iñàrritu is ook geen geïsoleerd maker. Vandaar een menu met internationale invloeden.

HET MENU

Voor: Alfonso Cuaróns long take
maïssoep | erwtamole | popcornsalade

Hoofd: Alejandro González Iñárritu’s botsende mozaïek
pittige  kip | pico de gallo | chocolade | groentespaghetti | Mexicaanse rijst

Na: Guillermo Del Toro’s kinderlijke verwondering
zoete avocadomousse | kokos, dadel, pecan | knettersuiker

DE EERSTE DAG
De eerste dag kookten we in Turnhout voor een groot gezelschap van filmliefhebbers, studenten en docenten van de Universiteit Antwerpen. Crunch time! Met fantastische hulp van Mayke, Sarah, Lian en Jolien hebben we de artiestenfoyer van De Warande tot een knus eethuis gemaakt. Deze ‘generale repetitie’ was pittig maar we kregen een warm onthaal.

DE TWEEDE DAG
Waren we te gast in Brugge. In een ruime zaal van een parochiehuis kregen we een kleinere groep te gast. Kritisch publiek, maar ze hadden goede tips; daarover meer in een volgend bericht. Onze kookbenen waren ondertussen warmgelopen en het uitknijpen van de limoentjes ging steeds soepeler. Want in dit menu zit véél limoen. En koriander. Vooral verstopt in de erwtamole, een guacamole gemaakt van erwten in plaats van avocado.

DE DERDE DAG
Genk. Een mijnstad met romantische industriele kantjes. Het voormalig hart van Genk – de C-mine – is omgebouwd tot culturele hub met theaterzalen, filmzalen, expositieruimtes, bibliotheek, restaurants etc. Een fantastische plek om de tour af te sluiten. De recepten konden we dromen, dus we hadden wat extra tijd om rustig aan boodschapjes te doen. Zo slenterend langs de kleine winkeltjes met verse groente kwamen we ook een versleten en (bijna) vergeten bioscoop tegen. Prachtig.

We voelden ons al een beetje een band op tournee. In Genk ‘speelden’ we zij aan zij in de artiestenkeuken met Novastar. De keuken was een bruisend gebeuren van mensen die koffie drinken, zich mentaal voorbereiden voor hun podium act, licht- en geluidstechnici en hangende groupies. Dat was even wennen, maar we pasten er naadloos in. Het diner vloog voorbij. Ook dankzij Erna en Rosa, vrijwilligers van de C-mine die ons in de keuken geordend hielden door daar waar een bak, pan of lepel smerig in de wasbak werd gelegd meteen werd afgewassen. Dank dames! Dat was zeer ontspannen koken. Daardoor hebben we ook onze partners in crime extra kunnen verwennen met een alternatief toetje: chocolademousse met zeezout en rozemarijn, vorig jaar de basis voor ons Tim Burton dessert.